"Saampjes maken we het graag gezellig"

Ali Bons-Willems vertelt

Ali Bons-Willems voelt zich al 12 jaar thuis in haar appartement aan de Julianaweg in Best. Of eigenlijk voelt ze zich er samen thuis. Met Jo, haar vriendin, die ook op de begane grond woont. “Saampjes maken we het graag gezellig en andere bewoners zijn altijd van harte welkom om aan te sluiten voor een kopje koffie. De ene keer zet Jo die dan en de andere keer ik”, vertelt Ali vrolijk.

Dol op schoon

Ali houdt van lekker schoon. “Ik neem de afrastering hier beneden regelmatig af en help het een beetje netjes houden. Sinds het begin van de coronatijd gaan Jo en ik om de dag ook even met een nat doekje over de deurknoppen. Maar ze komen ook schoonmaken van ’thuis, hoor. Elke week. En dat doen ze keurig.”

Zitje

Eenmaal zittend in haar gezellige én natuurlijk keurig nette huiskamer vertelt ze: “Als het mooi weer is, zorgen Jo en ik ook voor een zitje buiten. We hebben aan Paul, de beheerder, gevraagd of dat mocht. Het is zo’n schat van een man. Hij vond het meteen prima en zorgde voor een tafel. Jo had nog stoelen.” Het zitje staat mooi beschut aan de achterkant van de entree. Ali: “Iedereen mag er zitten. Dat is hartstikke gezellig.”

Keigezellig

“Toen de gemeenschappelijke ruimte nog open was, werd er ook regelmatig samen gesjoeld, gekaart, gebreid en koffiegedronken”, vertelt Ali. “En op zondag haalden Jo en ik dan samen frietjes voor iedereen. Ik ben alleen bang dat dat niet meer terugkomt. De mensen die hier nu wonen zijn veel meer op zichzelf. Maar zodra het weer mag, gaan we wel weer met de hele club naar de chinees aan de overkant. Dat is altijd keigezellig.”

Er zijn voor mensen

Mensen kunnen altijd op Ali rekenen. En niet alleen haar buurtgenoten. “Ik heb onder andere 46 jaar vrijwilligerswerk gedaan, 37 jaar gymlessen gegeven, 12,5 jaar de kerk gepoetst en 17 jaar mensen in verpleeghuis Huize Nazareth bezocht. Daar heb ik zelfs het Pluimpje van Best voor gekregen en het jaar erop een koninklijke onderscheiding. De burgemeester zei dat hij nog nooit een vrouw een speldje had opgedaan die zoveel voor het dorp had gedaan”, lacht Ali met bescheiden trots.

Blij met ’thuis

Ali vindt dat ze geboft heeft met haar appartement. “Mijn kinderen wonen vlakbij en de bus stopt voor de deur. Ik ben dus ook zo in het centrum en het Wilhelminaplein met allerlei winkels ligt aan het eind van de straat.” Ze is ook blij met ’thuis. “Ik ken geen woningbouwvereniging die net zo goed is”, zegt ze stellig. “Als er iets is, hoef ik maar te bellen en het wordt opgelost. Bovendien worden de lift, de gang en de tuinen keurig onderhouden. En het gaat allemaal even vlot. Als het aan mij ligt, zit ik hier dus nog wel een tijdje.”