"Nederland gaf me mijn leven terug"
Mohamed Abaji vertelt
Mohamed Abaji kwam begin 2020 vanuit Syrië naar Nederland. Dagelijks is hij nog dankbaar voor hoe hij hier werd opgevangen. “Nederland gaf me mijn leven terug”, vertelt hij met een innemende glimlach. “En ik krijg hier zoveel mogelijkheden en kansen.” Maak kennis met een man die zich in rap tempo ontwikkelt tot een medelander om te koesteren.
Samen thuis
Op de dag dat Mohamed zijn nieuwe appartement betrok, verraste hij al zijn buurtgenoten met een bloem. En bij de start van de ramadan trakteerde hij ze op een dadel. “Dan kon ik ze meteen vertellen dat ik wat meer mensen dan normaal over de vloer kreeg”, zegt hij. Na jaren alleen te hebben geleefd weet Mohamed als geen ander dat je een echt fijn thuis samen maakt. Zeven maanden geleden kreeg hij een huis toegewezen van ’thuis. Klein maar fijn. Midden in het centrum van Son en Breugel.
“Ik had geen idee waar ik terecht was gekomen
tot ik allemaal fietsen zag staan”
Dit is Nederland
Mohameds vader, moeder en zus vluchtten in 2015 al naar Nederland. Zelf probeerde hij aanvankelijk in Dubai een eigen bestaan op te bouwen, maar na vijf jaar besloot hij zijn familie achterna te reizen. Eerst met de auto van Syrië naar Turkije, van daaruit met een boot naar Griekenland. “Best een grote boot”, zegt hij. “Hij was wel vijf meter lang. We zaten er met 35 mensen op.” Dat deel van de reis kostte Mohamed al 4.000 euro. Daar kwam nog eens 5.000 euro bij om van Griekenland naar Duitsland te komen. Uiteindelijk werd hij met een busje afgezet in Den Bosch. “Ik had geen idee waar ik terecht was gekomen tot ik allemaal fietsen zag staan. Toen dacht ik: dit is Nederland.”
Weer samen
Na een verblijf in asielzoekerscentra in Ter Apel, Weert en Maastricht kreeg Mohamed door het AZC een woning van ’thuis toegewezen in Son en Breugel. De gemeente waar zijn ouders en zus ook wonen. “Ik kan de ramadan weer samen vieren met familie en vrienden”, vertelt hij met een twinkeling in zijn ogen. “Dat heb ik jarenlang zo gemist.” Nu ook zijn broer en diens vrouw naar Nederland zijn gekomen, is het gezin weer herenigd. “Mijn broer is getrouwd met een Oekraïense. Ze zijn Oekraïne ontvlucht toen de oorlog uitbrak. Hij leeft nu nog gescheiden van zijn vrouw en kind. Hij moet als Syriër voorlopig namelijk nog in de opvang in Ter Apel blijven, terwijl voor zijn vrouw en kind een plek in Weert is gevonden. Maar straks wonen we hopelijk allemaal weer dicht bij elkaar.”
Stukje thuis
Zijn woning heeft Mohamed inmiddels helemaal op orde. Het interieur oogt eigenlijk heel Nederlands, met uitzondering van een paar details, zoals de lijst boven het raam in zijn woonkamer. Direct na binnenkomst valt je oog erop. “Die kreeg ik van mijn moeder toen ik hier kwam wonen. Hij hing eerst bij haar thuis. Ik stootte mijn hoofd er een keer tegen toen ik bij haar op de bank zat. Ze zei toen meteen: ‘Volgens mij is het de bedoeling dat die bij jou komt te hangen.’” Het is voor Mohamed een mooi aandenken aan zijn thuis. “In de lijst zitten de eerste pagina’s uit de Koran”, vertelt hij en vervolgens zegt hij iets dat ook de plek verklaart. “Als ik als moslim mijn huis binnenkom citeer ik een klein stukje uit de Koran. Ik groet zo de geesten in huis en stem ze gunstig.”
Nederlands leren
Mohamed doet er alles aan om zo snel mogelijk te integreren in de Nederlandse samenleving. In zeven maanden tijd kreeg hij onze taaie taal al knap onder de knie. Hij leest nu zelfs het boek van Anne Frank . “Voor mijn toekomst hier is het goed dat ik Nederlands leer spreken. Mensen waarderen dat ook, merk ik. Nederlands spreken en verstaan gaat inmiddels aardig, maar schrijven is moeilijk. Vandaar dat ik hier nu ook nog niet opnieuw als verkoper aan de slag kan”, legt Mohamed uit. “Fijn is wel dat ik mijn moeder en zus nu al kan helpen, bijvoorbeeld met het regelen van dingen bij de gemeente.”
Buurtbeheerder
Mocht Mohamed ergens niet uit komen, dan kan hij ook op de hulp van buurtbeheerder Hassan van ’thuis vertrouwen. Als je ze samen ziet, lijken ze de beste maatjes. Mohamed: “Als ik een brief van ’thuis heb ontvangen, komt Hassan me altijd helpen. Dat is fijn.” Volgens Hassan is zorgen voor duidelijke communicatie erg belangrijk. “Een buurtbeheerder bij ’thuis is meer dan een klusjesman of huismeester”, legt hij uit.
Toekomstdroom
Voor de toekomst droomt Mohammed van twee dingen: “Mijn eigen bedrijfje en een gezin. Mijn vrouw mag ook best een Nederlandse zijn”, merkt hij op. “De cultuur hier spreekt me namelijk wel aan. Maar dat is voor later. Nu eerst mijn studie afronden en een baan vinden”, sluit hij zijn verhaal gedreven af. En dan verschijnt op zijn gezicht opnieuw die vriendelijke glimlach die voor Mohamed ongetwijfeld nog veel deuren gaat openen in ons land.