Een huis is pas echt je thuis als je er helemaal jezelf kunt zijn, in een buurt die vertrouwd en veilig voelt.
Aan het woord onze huurders. Zij vertellen wat hun huis hun thuis maakt. Samen ’thuis
Wilt u ook uw verhaal met ons delen? Of kent u iemand die het verdient om eens in de schijnwerpers te staan? Laat het ons weten door een e-mail te sturen naar communicatie@mijn-thuis.nl
Eens in de zoveel tijd is het feest in woonwijk De Leeuwerik in Best. Op het grote veld verrijst dan een enorme tent waar wordt gesmuld, geklonken en gezongen door buurtgenoten. Vraag een willekeurige feestganger wie de aanstichter is van dit alles en je hoort waarschijnlijk steeds dezelfde naam: Willie Pluijm.
Beter een goede buur dan een verre vriend. Joke en Miranda uit de Leemkuilen in Best doen het gezegde eer aan. Na hun echtscheiding zochten ze beiden hun Brabantse roots weer op. Joke al in 1993, Miranda in 2012.
De weg die Harrie aflegde was geen gemakkelijke. Hij kwam een aantal jaren geleden in de schuldsanering terecht, verloor zijn huis, werd ernstig ziek en eindigde uiteindelijk op straat. Maar als je in zijn seniorenappartement binnenstapt is daarvan niets meer te merken.
“Ik heb echt geluk gehad met deze woning”, vertelt Glenn als hij op de grote bank vol dikke kussens in zijn woonkamer neerploft. Hij woont in een appartement voor begeleid wonen in de Thuishaven in Son, de gemeente waar hij opgroeide. Uit zijn verhaal wordt al snel duidelijk waarom hij zich zo’n geluksvogel voelt.
Nederland kampt met een groot woningtekort. Zeker als het om betaalbare woningen gaat. Daarom investeren we bij ’thuis fors in de bouw van nieuwe sociale huurwoningen. Sander wist er een te bemachtigen en hij kan zijn geluk niet op.
Als woonstichting willen we onze bewoners niet alleen een betaalbaar thuis bieden, maar ook een thuis waarin ze helemaal zichzelf kunnen zijn. In een fijne buurt. Gezellig, veilig en vertrouwd. Daarom zijn we dankbaar voor bewoners als Tooske.
Twee jaar geleden zorgde een TIA ervoor dat Ria Rijpers slechter ter been werd en moeite kreeg met praten. “Toch woon ik met mijn 80 jaar nog steeds in mijn eigen, fijne appartementje”, zegt ze trots. “En ik red me prima, dankzij de extra voorzieningen die ’thuis voor me trof.”
De vooroorlogse woningen in de Woenselse wijk Vredesplein voldeden niet meer aan de eisen van deze tijd. Daarom besloot ’thuis de hele wijk van de grond af opnieuw op te bouwen. Elly Spoorenberg was de laatste oud bewoner die een prachtig nieuw stulpje in Vredesplein betrok.
De uitstraling van De Ligt in Veldhoven was verouderd en het gebouw vertoonde gebreken. Het was toe aan een nieuwe impuls. Daarom plande ’thuis een groot onderhoud om van De Ligt weer een fijne plek te maken om te wonen, onder andere door te zorgen voor betere isolatie.
