"Saamhorigheid en een beetje op elkaar letten is zo belangrijk in een buurt"

Willie Pluijm vertelt

Eens in de zoveel tijd is het feest in woonwijk De Leeuwerik in Best. Op het grote veld verrijst dan een enorme tent waar wordt gesmuld, geklonken en gezongen door buurtgenoten, inclusief de bewoners van de twee zorghuizen uit de buurt. Maar ook kleine Leeuwerikers hebben dan de tijd van hun leven. Vraag een willekeurige feestganger wie de aanstichter is van dit alles en je hoort waarschijnlijk steeds dezelfde naam: Willie Pluijm.

Kamer vol klapstoeltjes

Willie huurt al meer dan dertig jaar via ’thuis en weet als geen ander hoe je ervoor zorgt dat buurtgenoten zich samen thuis voelen in een wijk. Van de burgemeester van Best ontving hij al een lintje voor 50 jaar vrijwilligerswerk en in 2016 werd hij uitgeroepen tot Beste Buur van Nederland. Toch was het hem daar nooit om te doen. “Ik ben gewoon een sociaal mens. Het zit ook in de familie, denk ik. We waren thuis met twaalf kinderen en als er iemand jarig was, stond de hele woonkamer vol met klapstoeltjes. Prachtig.”

Zorgen voor een buurtgevoel

Stilzitten is niks voor Willie. “Toen ik een tijdje met pensioen was, trad ik daarom toe tot het bestuur van de buurtvereniging, met mijn maatje Renate Wolters van een paar straten verder. Samen bliezen we de vereniging nieuw leven in. Het is nu een van de actiefste buurtverenigingen van Best. Saamhorigheid en op elkaar letten is in mijn ogen zo belangrijk voor een buurt. Je leert elkaar erdoor kennen en het zorgt voor een fijne sfeer. Het begint vaak met elkaar gewoon even helpen. Zo’n kleine moeite.”

Zelf spellen maken

Behalve van zijn organisatietalent heeft de buurt ook veel plezier van een andere voorliefde van Willie: spelletjes maken. Hij is er uren mee zoet in zijn schuurtje en op rommelmarkten. Willie: “Het begon toen we voor een burendag op zoek waren naar oud-Hollandse gezelschapsspellen. De huur bedroeg zo’n 100 euro. Toen ben ik ze zelf gaan maken. Vaak geef ik aan bestaande spellen een eigen twist. Zo maakte ik een voetbalspel met de titel mens-erger-je-wel.”

Blije snoetjes

Inmiddels zijn er ook bedrijven die Willies spellen verhuren. “Maar voor de school uit mijn wijk stel ik ze soms gratis ter beschikking. Het gaat me niet om de verdienste”, benadrukt Willie. “Ik vind het vooral geweldig om die blije snoetjes te zien. Eendjes hengelen is mijn favoriete spel, samen met de bibberspiraal en hoedje wip.” Een spel is volgens Willie pas goed als kinderen het na tien keer nog een keer willen spelen. “En waarin ze al snel beter zijn dan hun ouders!” roept hij lachend. “Dat vind ik prachtig. Met de bibberspiraal is dat eigenlijk altijd zo.”

Voor een prikkie

Met zijn spellen en buurtfeesten laat Willie zien hoe je voor een prikkie veel plezier kunt hebben. “We hebben voor een burendag een keer iedereen gevraagd om 8 tot 10 hapjes te maken. De lange tafels in de tent stonden daardoor vol met lekkers. En een andere keer organiseerden we een taartenbakwedstrijd. We hebben toen gesmuld van wel twaalf taarten én een grote taart die de lokale bakker ter beschikking had gesteld.” Net zoals deze bakker zijn er volgens Willie altijd verschillende partijen die voor een buurtfeest wel een duit in het zakje willen doen. “De lokale supermarkten bijvoorbeeld, de gemeente en het Oranjefonds”, somt hij op. Maar ook woningstichting ’thuis.

Bezoekers trekken

Het belangrijkste voor een geslaagd buurtfeest is volgens Willie toch dat er mensen komen. “Dat vind ik altijd de grootste uitdaging. Iets wat goed werkt, is een kleine bijdrage vragen. Al is het maar een euro. Het klinkt raar: maar als mensen betaald hebben, dan komen ze. Zorg er daarnaast voor dat er iets te doen is wat mensen leuk vinden. Wij hebben bijvoorbeeld ooit iemand gehad die poffertjes kwam bakken en als Captain America optrad, maar ook een zanger die achteraf niet zo best bleek te zingen. Doordat iedereen luidkeels meezong, had niemand daar gelukkig last van.”

Stokje overdragen

Na zich 14 jaar te hebben ingespannen hopen Willie en Renate komend jaar het bestuursstokje van de buurtvereniging te kunnen overdragen. “Maar ik blijf de vereniging op de achtergrond steunen. Ik ken de weg immers en die wijs ik mijn opvolger met alle plezier”, zegt Willie. En daaruit blijkt meteen dat hij waarschijnlijk tot het bittere eind een bovenste beste buur zal blijven.