"Na een lange dag werken is het hier fijn thuiskomen"

Glenn Kurpershoek vertelt

“Ik heb echt geluk gehad met deze woning”, vertelt Glenn als hij op de grote bank vol dikke kussens in zijn woonkamer neerploft. Hij woont in een appartement voor begeleid wonen in de Thuishaven in Son, de gemeente waar hij opgroeide. Uit zijn verhaal wordt al snel duidelijk waarom hij zich zo’n geluksvogel voelt. En dat is niet alleen vanwege de supermarkt aan de overkant. 

Mazzel

In de Thuishaven wonen veel ouderen, maar de leeftijd van de bewoners in de hoek waar Glenn woont ligt een stuk lager. Tien van de dertig appartementen stelde ’thuis ter beschikking aan bewoners van de Stichting Doorpakken. Glenn is een van hen. Hij heeft een milde vorm van autisme. De Stichting Doorpakken zorgt ervoor dat jonge mensen met een beperking, zoals hij, zo zelfstandig mogelijk kunnen wonen. Omdat Glenn maar een lichte beperking heeft, dopt hij grotendeels zijn eigen boontjes, maar hij kan rekenen op hulp als dit nodig is. Glenn: “Ik hoorde via de Stichting Doorpakken dat hier appartementen voor begeleid wonen kwamen. Toen heb ik me direct ingeschreven bij ’thuis. En wat bleek? Ik had geluk. Er was nog een plekje voor me vrij.”

Dik tevreden

“Na een lange dag werken is het hier fijn thuiskomen. Ik kom in mijn appartement echt tot rust. ’s Avonds is het hier zo stil”, verzucht Glenn. De gameconsole op zijn tafel maakt in een oogopslag duidelijk wat hij in die vrije uren graag doet. “En overdag heb ik altijd leven om me heen”, vervolgt hij. Vanaf zijn balkon kijkt hij uit op de parkeerplaats van een grote supermarkt. “Dat balkon is een heerlijke plek om te zitten. Ik heb er alleen ’s ochtends zon, maar voor mij is dat ideaal. Wist je trouwens dat ik vanuit hier in twee minuten naar het centrum van Son en Breugel loop? En aan het kanaal dat aan de andere kant van dit complex ligt heb ik alle ruimte voor een andere hobby: vissen.” Hij lacht tevreden: “Voorlopig zit ik hier goed.”

Iedereen vlakbij

Twee jaar geleden, op zijn verjaardag, kreeg Glenn de sleutel van zijn appartement. De plek is voor hem ideaal. Hij woont op vijf minuten rijden van zijn vader en honderd meter verderop woont zijn moeder. “En mijn oma en opa, die wonen in dit complex. Maar ook mijn vrienden zitten hier vlakbij. Iedereen die belangrijk is heb ik om me heen.” Enthousiast gaat hij verder: “Van de vijf jongens die op deze verdieping wonen kende ik er ook al drie. Eentje zat er bij me in het voetbalteam, een andere ken ik van de basisschool en de derde woonde vroeger bij ons achter. Mijn overbuurman kende ik nog niet, maar met hem raakte ik snel bevriend. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar we drinken wel regelmatig gezellig een bak koffie. Met hem deel ik zelfs mijn gitaar.” De mannen voelen zich in de Thuishaven duidelijk samen thuis.

Thuishaven

De naam Thuishaven bedachten de inwoners van Son zelf. ’thuis schreef hier een prijsvraag voor uit. Ook Glenn diende er suggesties voor in. Tijdens de feestelijke opening van het complex in een grote tent tussen de gebouwen maakte ’thuis de winnaar bekend. Het werd niet een van de ideeën van Glenn. “Maar dat geeft niet,” zegt hij, “het belangrijkste is dat de naam goed weergeeft hoe het hier voelt. Hij past ook goed bij de andere namen in de wijk, die allemaal iets met een haven te maken hebben.” Sinds het grote openingsfeest heeft Glenn ’thuis eigenlijk nog niet nodig gehad. “André, de buurtbeheerder van ’thuis, komt wel regelmatig even informeren hoe het gaat en of er nog iets gerepareerd moet worden. Maar dat hoefde tot nu toe nog niet. Alles loopt hier gewoon op rolletjes”, glimlacht hij.